Informatie voor dermatologen

Psoriasis is een chronische inflammatoire huidaandoening die wordt gekenmerkt door erythemateuze plaques bedekt met zilverwitte schilfers. De pathofysiologie van psoriasis omvat een complexe interactie tussen genetische, immunologische en omgevingsfactoren. Ontwikkelingen in de behandeling hebben geleid tot de introductie van biologische medicijnen zoals TNF-alfaremmers (adalimumab, etanercept, infliximab), IL-17 en IL-23 remmers, waaronder guselkumab, secukinumab en ustekinumab, die specifiek bepaalde cytokines blokkeren die betrokken zijn bij de ontstekingsreactie en PDE4-remmers zoals apremilast. Deze behandelingen hebben geleid tot significante verbeteringen in de huidlaesies en levenskwaliteit van patiënten.¹ Nieuwe richtlijnen pleiten voor een meer gepersonaliseerde benadering van behandeling, waarbij rekening wordt gehouden met de ernst van de aandoening, aanwezigheid van comorbiditeiten en de impact op de levenskwaliteit van de patiënt.²

Artritis psoriatica is een chronische inflammatoire gewrichtsaandoening die wordt geassocieerd met psoriasis en kan leiden tot progressieve gewrichtsschade en functionele beperkingen. De ziekte presenteert zich meestal met asymmetrische oligoartritis, spondylitis en enthesitis. Diagnostische technieken zoals MRI en echografie worden steeds belangrijker om vroege gewrichtsschade en actieve ontsteking te detecteren. Behandelingen met behulp van TNF-alfa remmers zoals adalimumab, IL-17 en IL-23 remmers zoals ustekinumab, JAK-remmers zoals tofacitinib en PDE4-remmers zoals apremilast, zijn effectief gebleken in het verminderen van symptomen en het verbeteren van de levenskwaliteit.³ Publicaties benadrukken ook het belang van een multidisciplinaire benadering bij de behandeling van artritis psoriatica, waarbij dermatologen en reumatologen samenwerken om optimale zorg te bieden.⁴